Teraz ten były lewy obrońca Athletiku Bilbao i Sevilli, który w Primera Division rozegrał 254 mecze, wynoszony jest pod niebiosa jako wybitny pedagog, trener, strateg, wizjoner. A przecież wyjcie z grupy Rojita zawdzięcza reprezentacji Polski, która sensacyjnie ograła Włochy oraz golowi strzelonemu w samej końcówce meczu z Belgią przez Pablo Fornalsa. Nie wiadomo, czy to, że zespół hiszpański zaczął turniej słabo, a dopiero potem się rozkręcał, zostało przez trenera zaplanowane czy też wyszło samo z siebie, ale o mało nie skończyło się katastrofą. Do fazy pucharowej, w której rzeczywiście był najlepszy, team De la Fuente przedostał się spacerując po cienkiej linie nad przepaścią.
Może więc lepiej nie ekscytować się dziś klasą trenera Rojity? Grała ona taki futbol, jak wszystkie jej poprzedniczki od wielu lat, oparty na długim utrzymywaniu się przy piłce oraz technice zawodników. Radziła sobie z rywalem dopiero gdy ten nie miał już siły biegać i zapraszał Fabiana Ruiza z kolegami pod własne pole karne – w innych okolicznościach miała kłopoty. Być może zatem jest tak, jak kiedyś w przypadku premierów rządu JKM: ustępujący ze stanowiska Winston Churchill powiedział o następcy Clemencie Attlee: – O, to człowiek bardzo skromny. Zresztą całkowicie słusznie…
Leszek
Orłowski
„Piłka Nożna”
Możliwość komentowania została wyłączona.
Najnowsze wydanie tygodnika PN
Nr 50/2024
