Wolę Ekstraklasę niż Premier League

Nie potrzebowałem zbyt dużo czasu, aby się przestawić – odpowiada Lis. – Turcy są bardzo życzliwi, choć porozumiewanie się z nimi w języku angielskim jest trudne. Trudno się dogadać w galeriach czy restauracjach. Przez pierwsze dni, kiedy musiałem ogarnąć podstawowe sprawy życiowe w Turcji, typu mieszkanie, brałem ze sobą tłumacza lub dzwoniłem do klubu i otrzymywałem pomoc w postaci specjalnie oddelegowanego pracownika. Izmir to europejskie miasto, mocno rozwinięte, więc szybko się dostosowałem. Oczywiście, są ciemniejsze zakątki, slumsy, w które się nie zapuszczam. Na ulicach ciągle słychać klaksony ostrzegawcze, ponieważ w ten sposób zwracają uwagę, aby zachować czujność na drodze. No i sporo jest bezpańskich psów i kotów. A co do spraw piłkarskich, to gram od pierwszej kolejki w podstawowym składzie i wszystko na razie układa się po mojej myśli.

Nie, sam staram się opanować jakieś podstawy, ale to spore wyzwanie. Wyłapuję pojedyncze zwroty i musi to wystarczyć. Może w tym roku trochę poważniej wezmę się za naukę na własną rękę.

Jesteśmy beniaminkiem i z tego, co słyszałem to organizacja w klubach, które już dłużej grają w tureckiej Super Lidze jest dużo lepsza. W Turcji na niektóre sprawy organizacyjne nie kładzie się tak dużego nacisku, jak chociażby w Polsce.

Jest w porządku, mamy tłumacza, który przekazuje wszystko po angielsku. Jako obcokrajowcy trzymamy się razem, mamy swoją grupę na WhatsAppie. Z niektórymi zawodnikami mieszkamy blisko siebie. Ostatnio byłem na pierwszych urodzinach syna Marco Paixao.

Codziennie rzucam mu jakieś słówko po polsku, a on się tylko śmieje, bo nasz język jest dla niego zabawny. Któregoś razu powiedziałem mu, że idziemy na odprawę i pamiętał, co to znaczy, więc chyba coś w głowie jeszcze zostało. Zresztą codziennie opowiadam mu, co się dzieje w polskiej lidze, z którą jestem na bieżąco i oglądam tyle meczów, ile mogę. Mam polską telewizję, najczęściej oglądam spotkania Wisły Kraków, ale jeśli czas pozwala, to zerkam także na inne zespoły. Jestem mile zaskoczony postawą Radomiaka i Stali Mielec, które nie dość, że mają świetne wyniki, to jeszcze grają fajnie w piłkę. Kiedy powiedziałem Marco, że Legia jest w strefie spadkowej po rundzie jesiennej, to mi nie wierzył. Jakbym miał dzisiaj postawić jakieś pieniądze, to mistrza upatrywałbym w Lechu, a Legia utrzyma się w lidze.

Dla Wisły Kraków! Losowanie było dobre, bo Olimpia Grudziądz to rywal w teorii słaby i liczę, że uda się powalczyć o finał.

Kiedy mam do wyboru mecz ligi polskiej i tureckiej, to zawsze wybiorę Ekstraklasę. Zresztą nawet kiedy są hity w Premier League, to wolę popatrzeć na mecze w Polsce. Może dlatego, że znam chłopaków i mnie to bardziej interesuje. Ostatnio gola strzelił mi Yannick Bolasie z Rizesporu, który grał długo w Premier League. Napisał do mnie Rafał Janicki, czy wiem, kto mnie pokonał, ale ja nie byłem świadomy. Dopiero po wyszukaniu w Internecie sprawdziłem jego przeszłość i zobaczyłem, kto to jest. Takich nazwisk z ciekawą przeszłością, w lidze tureckiej nie brakuje, ale jako dzieciak nie grałem w piłkarskie gry komputerowe i znam tylko topowych piłkarzy z innych lig.

Obiły mi się te nazwiska o uszy. A tak poważnie, to największe wrażenie zrobił na mnie Marek Hamsik, który gra w Trabzonsporze. Mierzyliśmy się pod koniec grudnia, przegraliśmy 1:2, ale pozostawiliśmy po sobie naprawdę dobre wrażenie. Co do Hamsika, to jego sposób poruszania się po boisku i lekkość w grze są naprawdę imponujące. On w trakcie meczu dośrodkowuje ze stałych fragmentów gry raz prawą nogą, raz lewą, w zależności od potrzeby i miejsca na boisku. Pierwszy raz w życiu widziałem coś takiego. Co do Pjanicia, to wygraliśmy z Besiktasem 2:1 w lidze, a na koniec roku przegraliśmy 0:1 w krajowym pucharze. W tym drugim spotkaniu jednak nie broniłem.

Wszedł na jakieś 20-30 minut, trochę pochodził, pogadał z sędzią i tyle. Gola mi nie strzelił.

W Turcji to się nie zdarzyło, ale akurat Kuba Świerczok ma taki styl, że dużo się odzywa do bramkarzy. Kiedy graliśmy z Piastem w ostatnim meczu poprzedniego sezonu w Gliwicach i oni walczyli o puchary, również sporo do mnie mówił. Wygraliśmy 3:2, a Piast stracił szansę na grę w europejskich pucharach. Nie kradłem czasu, a on mi cały czas zwracał uwagę „Lisu, dawaj szybciej, my gramy o puchary, a wy o nic”. Miałem wtedy dzień konia, dobrze mi się broniło i odbiłem nawet jego strzał z rzutu karnego. Po jednej z niewykorzystanych sytuacji rzucił do mnie: „Kur**, cały sezon mi zje***eś”. Ostatnio Canal+ wypuścił serial „Sędziowie” i dla mnie jest on bardzo ciekawy, bo stojąc na bramce omijam wiele dyskusji boiskowych. Mnie generalnie bardzo interesuje praca sędziów i to jak się komunikują z piłkarzami, a w tym serialu jest to fajnie pokazane. Ludzie często sobie nie zdają sprawy, jakie gierki są prowadzone w trakcie spotkania i uważam, że praca arbitra jest naprawdę bardzo trudna.

Polecam tu przyjechać na wakacje! Izmir to spore miasto, większe niż Kraków, ale przez pół roku nauczyłem się, o której godzinie jest największy ruch i kiedy nie warto wyjeżdżać samochodem. To jednak i tak drobnostka przy ruchu ulicznym w Stambule. Graliśmy kilka spotkań w tym mieście, to niezależnie od pory dnia i tak są ciągłe korki. Zresztą, kiedy wysiadasz na lotnisku w Stambule to szybko zdajesz sobie sprawę, że jesteś w olbrzymim mieście, bo lotnisko jest największe w Europie.

Nie jadłem w Turcji jeszcze dobrego kebaba. To zupełnie inne danie niż w Polsce. Tak naprawdę, kiedy wracam do kraju i mogę sobie pozwolić na jakąś niezdrową przekąskę, to właśnie idę na kebab. W Turcji nie dostaniesz z sosem. Kiedy im pokazuję, jak wygląda takie jedzenie u nas, oni twierdzą, że to nie jest kebab.

Były takie obawy, bo w Polsce przypinamy łatki różnym krajom, ale do tej pory nie mieliśmy ani jednej dziwnej sytuacji. Kiedy Turcy widzą, że kobieta idzie z mężczyzną, to nawet na nią nie spojrzą.

Nie wydaje mi się, choć było kilka sytuacji, kiedy ktoś mnie zaczepił na mieście i poprosił o zdjęcie czy autograf. Zawsze rozmowy z kibicami schodzą na temat trenera. Mustafa Denizli to żywa legenda klubu, grał przez prawie 20 lat dla Altay, a wiosną rozpoczął pracę jako trener.

Wiem, że chodzą legendy o niepłaceniu przez piłkarzy w Turcji, ale ja do tej pory nie miałem takiej sytuacji. Jeden z kolegów opowiadał natomiast, że kiedyś spotkał w restauracji trenera i kiedy przyszło do zapłaty, okazało się, że już szkoleniowiec uregulował rachunek.

Pirotechniki jeszcze nie widziałem, ale kibice zachowują się inaczej niż w Polsce. Na przykład na stadionie Wisły Kraków doping jest prowadzony z jednej trybuny, a reszta ogląda mecz. W Turcji jest tak, że każda z czterech trybun ma osobny pomysł na kibicowanie. Tworzy to niesamowity efekt i czuć na boisku wielkie wsparcie.

Pewnie, że tak! Zagraniczny transfer był dla mnie dużym krokiem w karierze, ale jednocześnie niewiadomą. Cieszę się, że trafiłem do takiego klubu, w którym regularnie gram i sobie radzę. Chciałem się sprawdzić w silniejszej lidze i jak na razie wszystko idzie zgodnie z planem.

To, że Altay wyłożył za mnie pieniądze, pokazało, że prezesom bardzo zależało, aby mnie sprowadzić. Myślę, że do tej pory pokazałem się z dobrej strony i nie żałują tej inwestycji. Wiedziałem, gdzie idę i o co będę grał. Początek sezonu mieliśmy bardzo obiecujący, ale ostatnio wszystko wyhamowało i nie wygraliśmy od kilkunastu spotkań… Naszym celem jest utrzymanie i w rundzie rewanżowej będziemy się o to bić.

Miło mi. Pierwszą rundę uważam za udaną, tym bardziej, że było to pierwsze pół roku w nowym otoczeniu. Chcę podtrzymać dobrą formę i ratować drużynie punkty.

Gdyby nie mecz Karagumruk z Fenerbahce, to pewnie byłbym liderem. W pierwszej połowie były dwie czerwone kartki, a mimo to Karagumruk dowiózł remis 1:1. Viviano zaliczył chyba trzynaście skutecznych interwencji i pobił jakiś rekord ligowy. Kilka dni później w meczu Pucharu Turcji Galatasaray grało z drugoligowym Denizlisporem i bramkarz tego drugiego zespołu zaliczył ponad 20 interwencji! W dodatku w serii rzutów karnych wykorzystał jedenastkę numer pięć, a w szóstej serii obronił strzał rywala. Miał prawdziwy dzień konia i na pewno trafił do notesów skautów z silniejszych klubów. W tej lidze każdy może się pokazać i wywalczyć sobie transfer do lepszego zespołu. Nie ukrywam, że to jeden z moich celów na kolejne miesiące. W Turcji piłka jest bardziej otwarta, gra toczy się od jednego pola karnego do drugiego i czasami wygląda to tak, że drużyna jest podzielona na dwie grupy – pięciu zawodników broni, a pięciu atakuje i są olbrzymie przestrzenie. W tym elemencie mój zespół ma sporo do poprawy.

W Turcji wiele drużyn bazuje na indywidualnych umiejętnościach poszczególnych piłkarzy. Zawodnicy nie boją się wziąć na siebie ciężaru gry, wejść w drybling i zrobić coś ekstra dla zespołu. Nie twierdzę, że liga turecka jest wiele poziomów nad naszą ekstraklasą, ale na pewno jest lepsza i gra się tutaj w piłkę nieco inaczej niż w Polsce.

Zobaczymy. Podpisałem czteroletni kontrakt, ale w piłce taki okres to już epoka. Nie chcę niczego deklarować.