Najlepsi polscy środkowi obrońcy 2023

Po zaprezentowaniu najlepszych bramkarzy oraz bocznych obrońców/wahadłowych, przyszedł czas na przedstawienie najlepszych środkowych obrońców w polskiej piłce w 2023 roku. Oto kolejna część naszego TOP 77.

Zmieściliśmy 18 nazwisk, wychodząc z założenia, że teoretycznie mogliby utworzyć sześć tercetów w trzyosobowym bloku obronnym. Nie ma się co czarować – jest kiepsko. Niby stoperów jest sporo i to grających w Europie, ale z rzadka na najwyższym poziomie, z rzadka w czołowych ligach lub klubach.

Zacznijmy od tyłu. Nisko na liście rutynowany Artur Jędrzejczyk. Wciąż solidny, ale najlepszy okres ma zdecydowanie za sobą. Wyżej oceniamy mijający rok w wykonaniu jego klubowego kolegi – Rafała Augustyniaka. Odnotowaliśmy regularne występy Wojciecha Golli na Węgrzech, z dwójki filarów Piasta, wybieramy tego młodszego, zaś Jakuba Czerwińskiego przekierowując do tzw. „bliskiego kręgu”. Poza listą Kamil Glik, lider poprzedniego notowania. Postać dla polskiej piłki w ostatnich latach fundamentalna. Po dość marnym ostatnim okresie we Włoszech wrócił do Ekstraklasy, niestety, w Cracovii pożytku na razie z niego dużego nie było. Ładnie rozwija się Łukasz Bejger, czekamy na powrót do formy Maika Nawrockiego. Dwa słowa o Bartoszu Salamonie. Nie grał od wielu miesięcy, był zawieszony. Zdecydowaliśmy się umieścić go na liście pamiętając o marcowym dwumeczu z Djurgarden i świetnym występie z Albanią. Do tego 10 meczów ligowych. Niewiele.

Pierwsze miejsce dla Jakuba Kiwiora. Odkąd pojawił się w reprezentacji, jest nie do ruszenia. Nie jest stoperem idealnym, popełnia błędy, które mogą wynikać z faktu, że ciężko mu o występy w zespole klubowym, czyli potężnym Arsenalu bijącym się o tytuł mistrza Anglii. Jan Bednarek rok zaczął jeszcze w Aston Villi, w lutym już był w Southampton. Nie uniknął degradacji z Premier League, ale dla Świętych nieustannie jest ważną postacią, etatowym stoperem. Podważano jego przydatność w drużynie narodowej, wychodzi na to, że póki co, tak wielu lepszych nie mamy.

Na liście pojawił się znów Kamil Piątkowski. Być może jego kariera nie rozwija się tak harmonijnie jak zakładał, ale trzeba odnotować, że wiosną był podstawowym obrońcą Gent w fazie zasadniczej Jupiler League, w fazie play-off, także na etapie 1/8 i 1/4 Ligi Konferencji. Latem wrócił z wypożyczenia i w Salzburgu, mimo problemów zdrowotnych, uzbierał kilka ligowych występów, grał pełne mecze w ostatnich spotkaniach LM – z Benficą i Sociedad. Ciekawe czy Paweł Bochniewicz zadomowi się w reprezentacji, w Eredivisie nie miał z tym problemów w ostatnim roku. Przeprowadzka z Francji do Włoch nie poprawiła notowań Mateusza Wieteski – przeciwnie.

Damian Michalski zakorzenił się w 2. Bundeslidze, gdzie imponuje… snajperskim nosem. W tej samej lidze opoką Schalke jest Marcin Kamiński – grał jeśli był zdrowy w Bundeslidze, po spadku jest wręcz niezastąpiony. Wciąż czekamy na eksplozję talentu Sebastiana Walukiewicza (trochę mało gier w całym roku), Patryka Pedę ustawiamy wysoko ze względu na udane wejście do drużyny narodowej, bo przecież nie z uwagi na osiągnięcia klubowe. Żal Przemysława Wiśniewskiego, który miał świetne wejście na włoski rynek i wróżono mu rychły transfer do mocniejszego klubu, lecz paskudna kontuzja pokrzyżowała te plany.

00, Arsenal Londyn – ANG

2. Jan BEDNAREK (3)


96, Aston Villa FC – ANG/Southampton FC 
- ANG

3. Paweł DAWIDOWICZ (5)


94, Hellas Werona – WŁO

4. Paweł BOCHNIEWICZ (7)


96, SC Heerenveen – HOL

5. Kamil PIĄTKOWSKI (-)


00, KAA Gent – BEL/RB Salzburg – AUT

6. Mateusz WIETESKA (4)


97, Clermont Foot – FRA/Cagliari Calcio
- WŁO

7. Rafał AUGUSTYNIAK (-)


93, Legia Warszawa

8. Patryk PEDA (-)


02, SPAL Ferrara – WŁO

9. Marcin KAMIŃSKI (9)


92, Schalke 04 Gelsenkirchen – NIE

03, Piast Gliwice

00, Empoli FC – WŁO

98, Venezia FC – WŁO

95, Huddersfield Town – ANG

98, Greuther Fuerth – NIE

91, Lech Poznań

02, Śląsk Wrocław

01, Legia Warszawa/Celtic FC – SZKO

87, Legia Warszawa