U-21: Czy Belgowie mają kim straszyć?

Belgowie stawiają na ustawienie 1-4-3-3, które na papierze wygląda na bardzo ofensywne. Czerwone Diabły jednak lubią grać defensywnie i kontratakować rywali dzięki bardzo szybkim ofensywnym zawodnikom. W trakcie eliminacji stracili tylko pięć goli, ale w ostatnich trzech meczach towarzyskich stracili aż dziewięć bramek. Największym nieobecnym na Euro U-21 będzie Zinho Venheusden, który w minionym sezonie był wypożyczony z Interu do Standardu Liege.

Nordin Jackers – na codzień jest drugim bramkarzem mistrza Belgii – Genk, ale występuje bardzo sporadycznie. Rozegrał w tym sezonie zaledwie siedem spotkań w barwach klubu, ale władze klubu wiążą z nim spore nadzieje. Jest uważany za utalentowanego zawodnika, który może zrobić niezłą karierę, ale raczej nie trafi do topowych klubów.

Alex Saelemaekers – jeden z najmłodszych zawodników w belgijskiej reprezentacji. W systemie z czwórką obrońców gra na pozycji prawego defensora, ale przy taktyce z trzeba środkowymi obrońcami, występuje jako prawy wahadłowy. Lubi się podłączać do akcji ofensywnych, ale gorzej radzi sobie w defensywie. Często łapie głupie żółte kartki.

Sebastiaan Bornauw – za nim pierwszy sezon w seniorskim futbolu. Wywalczył miejsce w podstawowym składzie Anderlechtu, ale nie był najsilniejszym punktem defensywy. Gra inteligentnie, ale zdarzają mu się proste błędy.

Wout Faes – podobny wyglądem do Davida Luiza, ale styl gry jest również podobny do brazylijskiego obrońcy. Dobrze wyprowadza piłkę spod własnej bramki, posyła dokładne podania. Był kapitanem reprezentacji Belgi U-17, która cztery lata temu wywalczyła czwarte miejsce na juniorskim mundialu.

Casper de Norre – jest zawodnikiem prawonożnym, ale występuje na lewej obronie. Sprawia to często trudność obrońcom, którzy nie mogą odczytać jego zamiarów, ponieważ lubi złamać akcję do środka i zakończyć strzałem. Zaliczył w tym sezonie więcej goli niż asyst (3 bramki i 1 ostatnie podanie) Potrafi popisać się dobrym dalekim podaniem do wychodzącego na wolne pole napastnika.

Bryan Heynen – jedna z największych rewelacji minionego sezonu w belgijskiej ekstraklasie. W Genku doskonale zastąpił Alejandro Pozuelo, który odszedł do Toronto, a był największą gwiazdą zespołu. Jeden z największych talentów w belgijskiej drużynie. Porównywany do stylu gry Axela Witsela.

Orel Mangala – typowa szóstka. Bardzo silny i nieprzyjemny dla przeciwników. Stawia na piłkę fizyczną, świetnie rozbija ataki rywali, ale skupia się na oddawaniu piłki do najbliższego kolegi.

Siebe Schrijvers – kapitan belgijskiej młodzieżówki, który może występować na każdej pozycji w ofensywie. Dobrze sobie radzi na skrzydle, może grać jako napastnik, ale dzisiaj zobaczymy go na dziesiątce. Jest szybki, przebojowy i bardzo dobrze potrafi wychodzić na wolne pole. Stylem gry przypomina Antoine’a Griezmanna. 

Issac Mbenza – najszybszy z Belgów. Jest uważany za jednego z najlepszych sprinterów w belgijskiej piłce. Lubi dryblować, czasami zbyt często, ale nigdy się nie poddaje. Niezwykle trudny do upilnowania, potrafi przebojowo minąć kilku rywali.

Aaron Leya Iseka – prawdopodobnie wyjdzie jako dziewiątka, choć będzie się zmieniał z Mbenzą i Lukebakio. Nie jest zbyt wysoki, ponieważ ma tylko 1,82 m wzrostu, ale jest szybki i niezwykle waleczny. Nie odpuszcza żadnej piłki, a przy tym wszystkim jest silny. 

Rodi Lukebakio – największa gwiazda Belgów. W minionym sezonie grał w jednej drużynie z Dawidem Kownackim, a wczoraj obaj zawodnicy wymienili ze sobą uwagi przedmeczowe. Jest szybki, silny i bardzo lubi dryblować. Stylem gry przypomina nieco Driesa Mertensa. Jest bardzo mobilny, może grać na obu skrzydłach, jako dziewiątka, ale także jako dziesiątka. Lukebakio jest zawodnikiem lewonożnym i kiedy występuje na prawej stronie pomocy, uwielbia zejść do środka i szuka strzałów z dystansu. Jego mocną stroną są także rzuty wolne. Potrafi doskonale przymierzyć ze stojącej piłki.