Tworzymy w Legii bałkańską mafię

Dlaczego tak nisko oceniasz polską ligę? – pyta Juranović.

Legia jest największym klubem w Polsce, zawsze gra o zwycięstwa, regularnie zdobywa tytuły mistrzowskie, więc jest skrojona pode mnie. To bardzo dobre miejsce do rozwoju. Wyjechałem pierwszy raz w życiu poza Chorwację, Polska to dobry przystanek przed transferem do silniejszej ligi. Wierzę, że wybiję się z Ekstraklasy jeszcze wyżej. Jako dziecko marzyłem o grze dla Barcelony, ale zdaję sobie sprawę z tego, że będzie to bardzo trudno osiągnąć.

Coś fantastycznego. Luka jest normalnym gościem, genialnym piłkarzem, mogę się o nim, jak i o całej reprezentacji, wypowiadać w samych superlatywach. Kiedy grasz z nim w jednym zespole, masz komfort – możesz mu zawsze podać piłkę, bo on jest w każdej chwili gotowy i masz pewność, że nie straci futbolówki, a wymyśli coś kreatywnego. Piłka u Luki jest bezpieczna.

Rewelacyjnie, mimo że znałem kilku zawodników, nie spodziewałem się tego. Kiedy przyjechałem na zgrupowanie, czułem się, jakbym był w reprezentacji od dziesięciu lat. 

To pytanie do sztabu szkoleniowego, a nie do mnie. Muszę prezentować wysoką formę i nie dawać selekcjonerowi podstaw, aby przestał mnie powoływać. Do Euro zostało mało czasu, trzeba ciężko pracować. Dwa lata temu mundial oglądałem w telewizji w trakcie obozu przygotowawczego z Hajdukiem. Przeżywaliśmy wielkie emocje, Chorwacja grała w finale mistrzostw świata. Fajnie byłoby przeżyć podobną historię w najbliższym czasie.

Kiedy jedziesz na zgrupowanie reprezentacji, zmęczenie błyskawicznie odchodzi. Jeśli dostałbym powołanie na Euro, nie ma się co martwić o moje przygotowanie fizyczne.

Nie mam na co narzekać. Warszawa jest pięknym miastem, Legia to bardzo silny klub. Po kilku miesiącach w Polsce mogę powiedzieć, że czuję się jak w domu. Aklimatyzacja przebiegła bardzo szybko.

Pod względem fizycznym jest bardzo wymagająca. Jeśli chodzi o poziom techniczny, w Chorwacji mamy więcej młodych zdolnych zawodników, którzy podnoszą poziom ligi. Zauważyłem jednak, że w Polsce to się zmienia w ostatnich latach, pojawia się więcej utalentowanej młodzieży. Jeśli ktoś preferuje futbol fizyczny, lepiej, aby przyszedł do Polski, ale jeśli stawia na technikę, polecam ligę chorwacką.

Podjąłem właściwą decyzję. Porozmawiałem z kilkoma osobami i zdecydowałem się na transfer. Wszyscy chwalili klub, kibiców, miasto. Legia jest wielkim klubem, zawsze gra o trofea w Polsce, co roku walczy o europejskie puchary. Chciałbym zagrać z Legią w fazie grupowej europejskich pucharów w przyszłym sezonie.

W Splicie spędziłem pięć i pół roku, zostawiłem tam wielu przyjaciół, przeżyłem piękne chwile, dlatego nie chcę porównywać obu drużyn. Zarówno Legia jak i Hajduk to wielkie kluby w swoich ligach.

Zostałem nim dlatego, że występowałem w tej drużynie. Jedynym zespołem, któremu kibicuję od dziecka jest Barcelona. Pod wodzą Pepa Guardioli prezentowała się świetnie, grała tiki-takę, co jest moim ulubionym pomysłem na futbol. Nigdy nie byłem jednak na meczu na Camp Nou.

Te mecze są traktowane jako derby Chorwacji. Kiedy grasz dla Hajduka i masz za sobą takich kibiców jak ci z Torcidy, musisz pokazać, jak bardzo ci zależy na zwycięstwie. Trzeba walczyć ze wszystkich sił.

Ma perfekcyjną lewą nogę. Potrafi świetnie dograć piłkę z gry i stałych fragmentów. Pokazywał świetną jakość, był jednym z najlepszych skrzydłowych w całej lidze i zapracował na transfer do silniejszej ligi. Był już za dobry na chorwacką ekstraklasę i musiał postawić kolejny krok.

Miał rację, mamy podobny styl gry. Często włączamy się do akcji ofensywnych, lubimy brać w nich udział. Veso wraca do pełni zdrowia, pracuje, aby być gotowym na rundę wiosenną. Mam nadzieję, że jak najszybciej wróci do pełni sił, ale nie boję się o miejsce w składzie.

Nie mam pojęcia, jestem tu dopiero kilka miesiący i nie zdążyłem jeszcze zobaczyć wszystkich zawodników grających na tej pozycji.

To bardzo miłe, dziękuję, ale sam nie odważyłbym się stworzyć takiego rankingu.

Jestem z niego zadowolony, ale za nami dopiero niecała połowa sezonu. Chcę być lepszy z tygodnia na tydzień, z meczu na mecz, z treningu na trening. Nie mam żadnego celu na ten sezon, nie założyłem sobie konkretnej liczby bramek i asyst na rozgrywki, to bez sensu. Po co nakładać na siebie dodatkową presję? Nie lubię mówić o takich tematach, jeśli coś nie wyjdzie, takie sprawy zostają na długo w głowie. To przeszkadza. 

Nie mnie to oceniać. Ja jestem piłkarzem i mam wykonywać swoją pracę, niezależnie kto jest trenerem. Nie chcę oceniać, kto jest lepszy, a kto gorszy, bo to nie moja rola. 

Bardzo dobrze! Filip Mladenović i Marko Vesović to moi najbliżsi koledzy z drużyny. Reszta chłopaków się śmieje, że tworzymy bałkańską mafię. Szkoda, że z końcem roku odszedł z Legii Domagoj Antolić bo również trzymał się z nami. Będzie mi go brakować.