Dawniej, w czasach wyjątkowej prosperity polskiego futbolu, ułożenie nawet TOP 110 nie nastręczało trudności. Sama krajowa liga dostarczała obszernego materiału. Dziś w tejże karty rozdają obcokrajowcy, rodzimi futboliści na wielu pozycjach zostali zmarginalizowani. Dlatego od pewnego już czasu klasyfikujemy tylko 77 najlepszych polskich piłkarzy na poszczególnych pozycjach i chyba jest to liczba optymalna i miarodajna.
Piotr Zieliński obronił pozycję sprzed roku.
OFENSYWNI POMOCNICY
Nie ma chyba innego polskiego piłkarza, od którego ciągle wymagano by więcej, tak jak od Zielińskiego. We Włoszech go chwalą, interesują się nim także w innych czołowych ligach, a u nas wciąż niedosyt, że nie bierze ciężaru gry na siebie, że nie jest takim kreatorem, jakim w przeszłości był Kazimierz Deyna. Mało kto się jednak zastanawia nad tym, że teraz gra się inaczej w piłkę niż w latach 70. XX wieku. Zielu jest piłkarzem znakomitym, tyle że chyba selekcjonerzy reprezentacji Polski nie potrafią wydobyć z niego wszystkiego, co ma najlepsze.
Z piłkarzy grających w Ekstraklasie klasą dla siebie jest Starzyński, dyrygent potrafiący zagrać piłkę tak dokładnie, jak mało kto, znakomity egzekutor stałych fragmentów. Furman może grać w każdym miejscu na środku pomocy, a jego wpływ na grę Wisły Płock jest tak duży, że ustawiamy go za napastnikiem. Mierzejewski kontynuuje swoje dalekie podróże, ostatnio zakotwiczył w Chinach, gdzie w ostatnim sezonie reprezentował barwy drużyny Chongqing Dangdai Lifai. Duży potencjał drzemie w Boguszu, który z bardzo dobrej strony pokazał się w reprezentacji U-21, ale w pierwszym zespole Leeds United zagrał tylko mecz w Pucharze Ligi, a w Championship jeszcze nie zadebiutował. Szkoda, że Wolski nie ma żelaznego zdrowia, bo na pewno osiągnąłby o wiele więcej, z powodu kontuzji pierwsze półrocze 2019 miał przecież stracone.
Z piłkarzy grających w Ekstraklasie klasą dla siebie jest Starzyński, dyrygent potrafiący zagrać piłkę tak dokładnie, jak mało kto, znakomity egzekutor stałych fragmentów. Furman może grać w każdym miejscu na środku pomocy, a jego wpływ na grę Wisły Płock jest tak duży, że ustawiamy go za napastnikiem. Mierzejewski kontynuuje swoje dalekie podróże, ostatnio zakotwiczył w Chinach, gdzie w ostatnim sezonie reprezentował barwy drużyny Chongqing Dangdai Lifai. Duży potencjał drzemie w Boguszu, który z bardzo dobrej strony pokazał się w reprezentacji U-21, ale w pierwszym zespole Leeds United zagrał tylko mecz w Pucharze Ligi, a w Championship jeszcze nie zadebiutował. Szkoda, że Wolski nie ma żelaznego zdrowia, bo na pewno osiągnąłby o wiele więcej, z powodu kontuzji pierwsze półrocze 2019 miał przecież stracone.
KLASA REPREZENTACYJNA
1. Piotr ZIELIŃSKI (1)
94, SSC Napoli – WŁO
94, SSC Napoli – WŁO
Klasa KRAJOWA
2. Filip STARZYŃSKI (4)
91, Zagłębie Lubin
3. Dominik FURMAN (7)
92, Wisła Płock
4 Adrian MIERZEJEWSKI (3)
86, Chongqing Dangdai Lifai – CHINY
5. Rafał WOLSKI (-)
92, Lechia Gdańsk
6. Mateusz BOGUSZ (-)
01, Leeds United – ANG
7. Michał NALEPA II (-)
95, Arka Gdynia
ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ RÓWNIEŻ W TYGODNIKU „PIŁKA NOŻNA” (NR 52-53/2019)
Możliwość komentowania została wyłączona.
Najnowsze wydanie tygodnika PN
Nr 50/2024
