Bardzo dawno nie było tak efektownego wejścia nastolatka do najważniejszej drużyny w kraju. Pomocnik z miejsca stał się wyróżniającą postacią kadry seniorów. Co za tym idzie, spełnia wszelkie kryteria objawienia minionego roku.

 To już piąta wiktoria Ewy w Plebiscycie „PN”. Pajor ma powody, aby czuć się wyjątkowo: spośród zwycięzców z zeszłego roku wyłącznie ona obroniła tytuł.

Po mistrzostwie Polski, przebrnięciu przez pucharowe eliminacje, wreszcie pozostaniu w europejskiej grze do wiosny na liście historycznych sukcesów białostockiego klubu pojawił się kolejny punkt. Jagiellonia nigdy przedtem nie została uznana za Drużynę Roku.

Wydawało się, że Kamil Grosicki wynalazł patent na zdobywanie tego tytułu. Przerwać hegemonię byłego reprezentanta mogła tylko postać naprawdę znacząca. Taka, która nie tylko wygra coś dużego, lecz zarazem będzie jednym z głównych autorów sukcesu. Jak pokazał przykład Tarasa Romanczuka, nie musiał to być zawodnik najczęściej pojawiający się w meczowych skrótach.

Wkład Imaza w ubiegłoroczne dokonania Jagi jest nie do przecenienia. 30 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej robi wrażenie, przy czym same liczby nie oddają znaczenia Hiszpana dla zespołu