Mam apetyt na dziewięć punktów

W piłce działam od kilkunastu lat, byłem prezesem Jagiellonii, funkcjonowałem w zarządzie PZPN, a także radzie nadzorczej Ekstraklasy. A propos, pozwólcie, że wyjaśnię od razu jedną sprawę. W zeszłym tygodniu zbyłem akcje Jagi. Tego wymaga statut PZPN – prezes nie może sprawować żadnej funkcji ani posiadać udziałów w klubie. Czyli moja aktywność w Jagiellonii została wyzerowana. Miałem na to trzydzieści dni, udało się temat zamknąć w siedem. Inna sprawa, że już od pewnego czasu nie wiedziałem, co dzieje się w klubie, z nikim nie rozmawiałem. Nawet niewiele meczów w tym sezonie widziałem, choć ten z Cracovią akurat oglądałem – mówi Kulesza. – Wracając do meritum, zapracowałem na określoną pozycję w piłce, ale nie sam. Tak było w klubie, identycznie będzie w federacji – zamierzam zebrać zespół ludzi, którzy wiedzą i doświadczeniem wesprą mnie w realizacji określonych projektów. Efekty przyjdą, potrzebuję jednak czasu.

Nie jest. Można to odbierać jako demonstrację pewnej siły. Ważniejsze jest jednak coś innego – otrzymałem bardzo duży kredyt zaufania od delegatów na zjazd PZPN. Nie mogę ich zawieść.

Jesteśmy już po wyborach, to dobry czas na nowy początek. Każdy ma czystą kartę, także te osoby, które na sali wyborczej poparły Marka. Niektórzy ludzie mu bliscy w trakcie kampanii znaleźli się w gronie moich najbliższych współpracowników w zarządzie PZPN, ale oczywiście nie wszyscy prezesi wojewódzkich ZPN zasiedli w tym gremium. To nie ma jednak znaczenia, do tych prezesów również wykonałem telefony, zaprosiłem ich na najbliższe mecze reprezentacji Polski, zapewniłem, że liczę na udaną współpracę. Przyjęli to bardzo dobrze, na meczach też się pojawią. Na przykład Andrzej Padewski zadeklarował, że wybierze się z delegacją PZPN do San Marino.

Z Mirkiem rozmawialiśmy, do pana Kołtuna nie dzwoniłem – nie posiadam nawet numeru telefonu, a na zjeździe go nie było. Wymieniłem jednak kilka zdań z jego wiceprezesem.

Każdy z delegatów otrzymał mój program wyborczy długo przed wyborami. Odwiedzając ludzi w regionach, nierzadko wymienialiśmy poglądy na jego temat. Nie było potrzeby wychodzić na mównicę i powtarzać tego, co delegaci już wiedzieli. Ponadto każdy z kandydatów miał dziesięć minut na wystąpienie, to jednak trochę za mało czasu, aby dokładnie omówić każdy punkt programu wyborczego. A poza wszystkim, nie był to mój pierwszy zjazd PZPN, wiem jak to wygląda od środka, po pewnym czasie ludzie są już znudzeni długimi wypowiedziami.

Taką obrał taktykę, nie mnie to oceniać. Zrobili to delegaci.

Opiera się na czterech filarach: szkolenie, wsparcie – zwłaszcza dla najmniejszych klubów, które stanowią podstawę naszej piłkarskiej piramidy, integracja – lepsza współpraca wojewódzkich związków i klubów oraz profesjonalizacja. W każdym z tych obszarów przygotowywane są konkretne rozwiązania. W niektórych, jak na przykład szkoleniu, pierwsze decyzje będą zapadać już na najbliższym zarządzie PZPN. Działamy! Dla mnie jako prezesa najważniejsza kwestia na już to reprezentacje Polski – pierwsza i młodzieżowe. Większość uwagi skupiona jest na spotkaniu kadry z Anglią, tymczasem w zbliżającym się trójmeczu najważniejsze jest starcie z Albanią. Z drużyną z Wysp Brytyjskich musimy powalczyć o trzy punkty, natomiast naszym obowiązkiem jest wygrać z Albanią oraz San Marino. Jestem już po dwóch rozmowach z selekcjonerem, pierwsza miała charakter bardziej kurtuazyjny, w trakcie drugiej, już osobistej, pomówiliśmy o konkretach. Trener bierze pełną odpowiedzialność za wyniki reprezentacji Polski.

Apetyt mam na dziewięć, podobnie jest w przypadku selekcjonera. Konkretnej liczby jednak nie wskazałem. Z doświadczenia z Jagiellonii wiem, że trener nie zawsze na wszystko ma wpływ, że jest uzależniony od zawodników.

Pierwszą rozmowę z Robertem, także z pozostałymi zawodnikami, zaplanowałem w trakcie zgrupowania przed meczami. Zresztą, z Robertem się znamy. W swoim czasie starałem się zwerbować go do Jagiellonii.

Na pewno nie będę uciekał od rozmów z piłkarzami, wiem, na czym to polega, wielokrotnie robiłem to w Jadze. Tylko najpierw musi być potrzeba. Największą rolę w kontakcie z zawodnikami, ich motywowaniem do odegrania ma jednak trener.

Paulo Sousy nie wskazałem na selekcjonera, wybrał go prezes Zbigniew Boniek i jedynie poinformował zarząd PZPN o swojej decyzji, a my ją zaakceptowaliśmy. Jednak teraz to mój trener, z którym będę blisko współpracował. Nie dystansuję się, po prostu wychodzę z założenia, że trener wie, co robi. I na pewno to nie jest czas, aby skreślać Portugalczyka, przeciwnie – selekcjoner ma moje pełne wsparcie.

Tak, bo skoro bym go wybrał, pozwoliłbym mu skończyć to, co zaczął.

Taki ma kontrakt. W głowie mi się nie mieściło, a takie sugestie padały, aby zmienić szkoleniowca przed wrześniowymi meczami. To by nic nie dało. Na tej samej zasadzie należy potraktować spotkania październikowe. Tyle że w ogóle nie ma sensu zakładać w tym momencie porażki, dajmy trenerowi i drużynie wyjść na boisko. Ja w nich wierzę.

Nie czytałem jeszcze kontraktu selekcjonera, nie wiem czy ten temat jest w umowie poruszony.

Selekcjoner ma sztab ludzi, trenerów – także Polaków, którzy regularnie oglądają mecze potencjalnych kadrowiczów. Natomiast dobrze by było, żeby sam selekcjoner też utrzymywał stały kontakt z reprezentantami. Spotkałem się z trenerem na jednym z meczów Legii Warszawa w europejskich pucharach jeszcze przed wyborami w PZPN, nie jest więc tak, że trener w Polsce na meczach w ogóle nie bywa.

Nie zastanawiałem się nad tym i dopóki nie będzie zachodziła taka potrzeba, dopóty nie zamierzam zaprzątać tym sobie głowy.

Wybierałem dwóch, trzech szkoleniowców i przedstawiłem ich kandydatury radzie nadzorczej klubu. Ale z sugestią, który z nich jest najbardziej odpowiednią osobą, bo na co dzień to ja miałem pracować z danym trenerem, a nie rada nadzorcza. Schemat ewentualnego wyboru nowego selekcjonera w stosownym czasie omówimy z zarządem PZPN, to nie jest najpilniejszy temat. Natomiast wskazaniem trenera reprezentacji Polski żyje całe środowisko piłkarskie i nie tylko, dlatego coś w tym jest, że im mniejsze grono omawia kandydatury, tym być może lepiej. Przecież nie może być tak, że nie zdążymy skończyć posiedzenia zarządu federacji, a już cała Polska wie, kto będzie selekcjonerem.

Jeśli Paulo chciałby się zaangażować w kształcenie polskich trenerów, wymienić poglądy ze szkoleniowcami starającymi się o uprawnienia, jestem jak najbardziej za. Generalnie w szkoleniu powinniśmy korzystać z doświadczeń krajów, które w ostatnich latach zrobiły duży postęp.

Mamy w Polsce wiele pięknych stadionów, z których można korzystać. Choć oczywiście Stadion Narodowy stał się w ostatnich latach niejako domem kadry. Zobaczymy, jaka będzie frekwencja na najbliższych spotkaniach reprezentacji Polski i będziemy podejmować decyzje.

Jeśli selekcjoner przyjdzie do mnie i powie, że potrzebuje wyjechać na towarzyski turniej, aby zrobić przegląd wojsk, nie będę stwarzał problemów. Decyzja należy do trenera. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli nie ma okienka FIFA na mecze reprezentacyjne, kluby nie mają obowiązku zwalniać piłkarzy na zgrupowanie.

Sympatycznie. Porozmawialiśmy, prezes Boniek udzielił mi kilku rad, ich treść zachowam jednak dla siebie. W tym samym dniu spotkałem się z pracownikami federacji, chciałem uspokoić nastroje, bo do mnie też docierały plotki, że gdy przyjdę do związku, to wszystkich powyrzucam. Zasiadając przez dziewięć lat w zarządzie PZPN, widziałem jak profesjonalnie pracownicy federacji obsługują choćby mecze z udziałem reprezentacji. Nie ma sensu rozmontowywać dobrze funkcjonującego mechanizmu. I to im przekazałem. Nie oznacza to jednak, że pewnych korekt nie dokonam. A do niektórych będę zmuszony, gdyż kilka osób zrezygnowało z pracy w związku. Uzupełnienia są więc potrzebne, rewolucja zupełnie nie.

Nic nie wiem na temat żadnego audytu. Nie wiem, skąd biorą się takie informacje. Słyszałem też, że nowym trenerem reprezentacji będzie Stanisław Czerczesow. Cóż, dowiedziałem się o tym z mediów.

Oczywiście, że przejrzymy wszystkie dokumenty, jednak nie na zasadzie sprawdzania, a uzupełniania wiadomości. Jako prezes PZPN muszę przecież znać wysokość wynagrodzeń pracowników czy stanowiska przez nich zajmowane. To są podstawowe, elementarne rzeczy potrzebne do codziennego funkcjonowania każdemu prezesowi. To samo dotyczy umów z firmami zewnętrznymi.

Kilka spotkań powinno pewne sprawy wyjaśnić. Kluby muszą współpracować z wojewódzkimi ZPN, musi być zrozumienie jednej strony dla drugiej. Bo na końcu łączy nas wszystkich wspólny interes, czyli szeroko rozumiane ulepszenie polskiej piłki. Jeśli dobrych relacji na linii federacja, wojewódzkie związki i kluby zabraknie, nie widzę przyszłości dyscypliny dobrze. Jako prezes PZPN mogę zapewnić, że pomysły zgłaszane przez kluby, zostaną wysłuchane i przeanalizowane przez zarząd federacji. Jeśli zatem będą widziały potrzebę wprowadzenia do regulaminu rozgrywek Ekstraklasy przepisu o obowiązku gry drugiego młodzieżowca…

Ok, raczej szanse nie są wysokie, niemniej dążę do tego, żeby PZPN na nic się nie zamykał, a już na pewno nie chcemy zamykać się na dialog z klubami czy Ekstraklasą S.A. Także w kontekście przepisu o młodzieżowcu. Na przykład Belgowie wpadli na pomysł, aby określona liczba zawodników urodzonych w ich kraju miała miejsce w kadrze meczowej zespołu. Warto taką ideę poddać pod dyskusję. Kluby, wspólnie z federacją, powinny również zastanowić się nad tym, jak zatrzymać odpływ młodych zawodników. Wystarczy kilka dobrych występów i chłopaka nie ma w Polsce, a jednak przez kilka czy kilkanaście lat ktoś go w naszym kraju rozwijał, ktoś liczył na jego talent. Nie jest łatwo co chwilę zasypywać dziury.

Nie da się tego zrobić za pomocą przepisu. Zostaje rozmowa, próba wpłynięcia na prezesów klubów, aby zamiast myśleć o sprzedaży, starali się myśleć o zatrzymaniu piłkarza w Polsce. Choć proste to nie jest. Klub chciałby mieć i zawodnika, i pieniądze za zawodnika, tak się jednak nie da.

Sprawdza się, kluby zarabiają pieniądze na promocji zawodników spełniających to kryterium. Jeżeli więc wszystkim ten przepis pasuje, powinien obowiązywać.

Zgłaszałem, bo gdy był wprowadzany, głosów przeciwko było sporo. Przepisy mają jednak to do siebie, że posiadają plusy, ale i minusy. Dzisiaj większość klubów przyzwyczaiła się do funkcjonowania tego rozwiązania. Gdybyśmy nagle wycofali się z obowiązku gry młodzieżowca, natychmiast pojawiłyby się głosy: a dlaczego, a że przepis był dobry. Fakty są na ten moment dwa: nie zamierzam podejmować decyzji sam i nie miałem ostatnio sygnałów, że klubom ten przepis nie odpowiada. Co nie znaczy, że nie ma tematu, przecież nie można zmienić regulaminu rozgrywek w trakcie ich trwania. Kluby mają więc kilka miesięcy, aby wrócić do tego zagadnienia.

Kluby Ekstraklasy nie będą rządziły Polskim Związkiem Piłki Nożnej. Każda decyzja musi zostać omówiona przez wszystkich członków zarządu PZPN, w którym Ekstraklasa i I liga mają swoich przedstawicieli. I będzie to dotyczyło każdej uchwały. Zamierzamy z dużym wyprzedzeniem informować zarząd o porządku obrad. Spokojnie.

A skąd panowie wiedzą, że wróci? O tym zadecydują prezesi klubów. Będziemy rozmawiali na ten temat. Przy 30-kolejkowej lidze byłoby więcej czasu na odpoczynek, ale też rozegralibyśmy znacznie mniej spotkań niż przy systemie 34-kolejkowym. Format, który obowiązywał przez kilka lat, ESA37, powodował, że kolejek było z kolei za dużo. Obecny projekt jest pewnym konsensusem. Nie można też co chwilę robić rewolucji w formacie rozgrywek.

Tort do podziału praw telewizyjnych jest jeden, a obecnie gości przy stole jest o dwóch więcej. Patrząc z perspektywy finansowej, kluby różnie patrzyły na ten pomysł, z drugiej jednak strony – z Ekstraklasy spadały trzy drużyny, co przy lidze szesnastozespołowej było bardzo dużą liczbą.

Obecny system funkcjonuje od wielu lat, nie widzę sensu go zmieniać. Związki wojewódzkie wykonują pracę i też muszą jakoś funkcjonować.

Możliwe. Mam kilka pomysłów na to stanowisko. Gdybym posiadał jednego kandydata, powiedziałbym wprost o kogo chodzi. Obecnie na mojej liście są cztery nazwiska. Na pewno w czwartek urzędowanie kończy obecny sekretarz generalny, Maciej Sawicki.

I taki też jest plan.

To jest osoba, która będzie zarządzała całą administracją federacji, na piłce nie musi znać się rewelacyjnie. Ważne, żeby posiadała umiejętności menadżerskie. No i prezes nie musi znać języka angielskiego, sekretarza generalnego to nie dotyczy.

O tym zdecyduje zarząd federacji. Ja nie muszę w federacji zarabiać, nie przyszedłem do PZPN po pieniądze.

…ale daję im wolną rękę w tym temacie. Dotychczas w ogóle nie rozmawialiśmy o mojej pensji.

I tak jest. Nie zaczniemy nagle przekazywać związkom i klubom pieniędzy, nie znając celowości ich wydawania. Federacja miała zabezpieczenie i tego będziemy się trzymać. Półtora roku temu wybuchła pandemia, PZPN był na to gotowy. Mało tego, pomógł klubom przetrwać w trudnej sytuacji.

Maciek ruszył do pracy z kopyta. Widać w nim zapał, chęć stworzenia czegoś nowego, co poprawi poziom szkolenia. Oprócz wiceprezesa Mateńki na spotkaniu pojawili się również przedstawiciele kilku akademii, na przykład Krzysztof Paluszek ze Śląska Wrocław, także prezes Podlaskiego ZPN Sławomir Kopczewski, który pracował wcześniej w Akademii Jagiellonii Białystok. Wkrótce podejmiemy pierwszą uchwałę.

Krzysztof Paluszek, Sławek Kopczewski, wiceprezes Mazowieckiego ZPN i wieloletni trener młodzieży Artur Kolator i jeszcze kilka osób. Jest też sztab ludzi, którzy wcześniej współpracowali z Mateńką. Sam Maciej posiada 20 lat doświadczenia pracy jako trener, przeszedł wszystkie szczeble młodzieżowe – zarówno w klubach, jak i w PZPN, ma mnóstwo kontaktów.

Ostateczną decyzję podjąłem dzień przed wyborami. Choć pomysł kiełkował mi w głowie już wcześniej – po kilku rozmowach z Maciejem na temat szkolenia.

Tak bym tego nie nazwał. To była moja decyzja.

Sławek jest moim przyjacielem, po wyborach zadeklarował pełne wsparcie i pomoc w sprawach szkoleniowych. Znalazł się w grupie wiceprezesa Mateńki.

To prawdziwa teza.

Nie będę tego komentował. To były wewnętrzne rozmowy, po których podjęliśmy decyzję, że tę funkcję sprawował będzie prezes Mateńko. Uznałem, że w szkoleniu potrzebne jest nam nowe otwarcie. A Maciej idealnie się do tego nadaje.

Maciej analizuje sytuację, w odpowiednim czasie podejmiemy decyzje.

Jestem prezesem PZPN niecałe dwa tygodnie, to bardzo krótki czas. Na pewno każdemu się przyjrzymy, przeanalizujemy pracę, jaką wykonał.

Maciej od pierwszych dni szykuje projekty, o których będziemy dyskutować i w ostatecznym kształcie przedstawimy je na posiedzeniu zarządu. Ewentualne zmiany selekcjonerów również musimy zaakceptować z zarządem – nie ma innej drogi.

W Polsce rynek trenerów jest specyficzny, nie mamy ich zbyt wielu. W dodatku wynagrodzenia w PZPN trochę odbiegają od pensji, które gwarantują kluby ekstraklasowe, więc wachlarz możliwości wcale nie jest szeroki. Dlatego nie wykluczam zatrudnienia ambitnych trenerów z niższych lig. Czasami trzeba zaufać komuś szerzej nieznanemu, dać mu poważną szansę.

Limit miejsc na kursach wyznacza UEFA. Pewnych rzeczy nie da się przeskoczyć.

Od tego sezonu trener z licencją UEFA A może pracować na poziomie drugiej ligi. Co do reszty, pomyślimy. Trzeba dokładnie przeanalizować rynek trenerski, policzyć, ilu mamy szkoleniowców, kto posiada jaką licencję i wtedy ewentualnie zabierać się za reformy. Dzisiaj wiem, że wielu trenerów z UEFA Pro nie pracuje w zawodzie, siedzą w domach na emeryturze…

Bądźmy realistami, Tomek nie zostawi swojego życia w Niemczech. Nie ma tematu. Na funkcję dyrektora sportowego PZPN również mam kilka pomysłów, ale spokojnie – mamy czas.

Jestem po rozmowach ze Zbigniewem Bońkiem, zadeklarował pełne wsparcie i pomoc w tym temacie. To bardzo duży turniej, który cieszy się wielkim zainteresowaniem wśród kibiców z całej Europy. Piłka nożna kobiet rozwija się, coraz więcej ludzi ją ogląda, organizacja takiej imprezy pomogłaby popularyzować piłkę nożną kobiet w Polsce. Aplikację musimy złożyć do końca roku. Mamy już wstępnie wybrane miasta, które byłyby ewentualnymi gospodarzami meczów.

Tak.

Mamy pewne plany. Najłatwiej byłoby wprowadzić do podręcznika licencyjnego zapis, aby każdy klub ekstraklasowy posiadał drużynę kobiecą, za tym idą jednak dodatkowe koszty, nie każdy klub może sobie na to pozwolić. Cieszę się jednak, że coraz więcej prezesów decyduje się na zakładanie żeńskich zespołów.

Prywatne firmy nie są tym na razie zainteresowane, a spółki skarbu państwa chętniej inwestują w męską piłkę. Niemniej zobaczymy, co uda nam się zrobić w najbliższych latach w tym temacie. Na pewno PZPN pod moim kierownictwem będzie mocno wspierał rozwój piłki kobiecej.

Owszem. Zaprosiłem premiera na wrześniowe mecze reprezentacji Polski.

Tak, ale na zakupy mogę spokojnie wychodzić. Na razie nie odbył się jeszcze żaden mecz reprezentacji, więc nikt nie ma do mnie pretensji o złe wyniki. Rozmowy przebiegają w miłej atmosferze, ale od euforii i uwielbienia do krytyki i złych emocji jest mały krok. Na szczęście mam grubą skórę.