Jedenastka gwiazd półfinałów EURO 2024
Oba mecze półfinałowe, patrząc na suche dane, rozstrzygnęły się dzięki pięknym golom napastników. Jednak każdy, kto je oglądał, wie, że najważniejsi na boisku byli środkowi pomocnicy. Dlatego też w naszej jedenastce umieszczamy ich aż pięciu, dwóch, z konieczności, przesuwając na boki. Oto owo zestawienie:
Leszek Orłowski
Pickford. Żaden z bramkarzy nie został bohaterem półfinałów. Każdy z czterech mógłby się tu znaleźć. Dajemy Pickforda, bo najbardziej nam się podobał jeśli chodzi o pewność w grze.
Dumfries. Grał trochę na prawej obronie, a trochę na wahadle. Groźnie atakował. Wybił piłkę zmierzającą do bramki po strzale Fodena.
Stones. Najlepszy mecz na turnieju. Ostoja Anglików wreszcie zagrała bezbłędnie i usiłowała konstruować akcje.
Saliba. Numer jeden w reprezentacji Francji jeśli chodzi o cały turniej. Napastnicy Hiszpanii omijali go z daleka, co najlepiej świadczy o jego klasie.
Rodri. Zaczął mecz z Francją słabo, ale jego dołek, pierwszy na tym turnieju, trwał kwadrans. Potem znów pracował jak bezbłędna maszyna.
Mainoo. Jedna z rewelacji turnieju. Najżywszy w reprezentacji Anglii, zdaje się, pociągnął w końcu za sobą kolegów. Cichy bohater półfinału z Holandią.
Fabian Ruiz. Rządził i dzielił w środku pola. Wykonywał pracę za dwóch albo i za trzech zawodników. Był wszędzie, zapewniał Hiszpanom posiadanie piłki, gdy było potrzebne oraz przyspieszenie, kiedy go brakowało.
Simons. Strzelił Anglikom pięknego gola po odebraniu piłki rywalowi. A potem wszędzie go było pełno. Grał w zasadzie jako napastnik – cofnięty środkowy bądź prawy.
Olmo. Mistrzunio. Na tej imprezie każdy się go boi, bo każdego jest w stanie ośmieszyć i nie ma dla niego świętości. Przeciwko Francji obtańcował Tchouameniego przy golu, a innych graczy w innych sytuacjach.
Yamal. Strzelił bodaj najładniejszego gola turnieju, choć konkurencja jest duża. Potem Francuzi go podwajali, ale i tak dawał radę.
Watkins. Wykorzystał świetne podanie Palmera i dał Anglikom zwycięstwo. W takich sytuacjach, jaką miał, każdy napastnik powinien zachować się tak, jak on to zrobił.
Właśnie Cole Palmer jest największym nieobecnym tego zestawienia. Znalazłby się w nim także Jules Kounde, który wyłączył z gry Nico Williamsa, ale strzelił samobója (bramkę zalicza się Olmo, ale piłka po jego uderzeniu mogła ominąć bramkę).
Pickford (Anglia) – Dumfries (Holandia), Stones (Anglia), Saliba (Francja) – Rodri (Hiszpania), Mainoo (Anglia) – Fabian Ruiz (Hiszpania), Simons (Holandia), Olmo (Hiszpania) – Yamal (Hiszpania), Watkins (Anglia)
Najnowsze wydanie tygodnika PN
Nr 43/2024
Najnowsze
Piłka nożna
Publicystyka
Zbigniew Mucha
Brutalne 45 minut
Przemysław Pawlak
Budujmy boiska! Strategia godna pochwały!
Leszek Orłowski
Leszek Orłowski: W głowie pusto, ino groch z kapustą [FELIETON]
Roman Kołtoń