Zbigniew Mucha

W Berlinie odbyło się sześć turniejowych meczów, tylko Dortmund i Monachium pod tym względem dorównują stolicy. Berlin widział więc podczas Euro wiele – szalejących kibiców Holandii, zrozpaczonych Polaków, odpadnięcie obrońców tytułu. Kibice też widzieli i przeżyli sporo. A mogli jeszcze więcej, gdyby znaleźli czas, by zajrzeć głębiej.

Oceniając na chłodno to, co widzieliśmy do tej pory – Anglicy nie mają szans. Zmierzą się z drużyną, która wyrzuciła z mistrzostw Niemców i Francuzów. Z drużyną, która gra futbol jednocześnie zadręczający przeciwnika i ujmująco radosny, futbol mający oblicze niezmordowanego Rodriego i dziecięcy uśmiech Lamine’a Yamala. Ale Anglia zdaje się budzić. Będzie mniej wypoczęta, ale...

Kończy się miesięczny maraton pod nazwą Euro 2024. Piłkarze z reprezentacji, które odpadły po fazie grupowej kończą już urlopy. Zresztą niektórzy to pewnie już zapomnieli, co się działo na tym turnieju. Ale taki to już urok trwających długo, a może i zbyt długo, imprez sportowych.

W 2018 roku Anglię opanował szał kamizelkowy. Zapatrzeni w swojego eleganckiego selekcjonera, wyspiarze zaczęli nagminnie do pracy nosić kamizelki. W tym roku furorę ponoć robił Gareth Southgate w kamizelce, tyle że ratunkowej, siedząc bodaj w wannie, w każdym razie w płytkiej wodzie. To mem internetowy w kontekście zachowawczej, ultra bezpiecznej i przy tym niestrawnej taktyki...

Hiszpanie tylko raz przegrali półfinał wielkiej imprezy, ale to akurat sprawa bardzo świeża. Francuzi mimo wielu epickich gier półfinałowych, mają też traumy, z tym że teraz liczą na to, że Marcus przypomni w końcu Liliana. Holendrzy mogą bać się karnych, zaś Anglicy nie chcą pamiętać o łzach Paula Gascoigne’a i pudle obecnego selekcjonera. Czas na...

Niemcy nie dali rady Hiszpanom. Pożegnali się ze „swoim” turniejem już na etapie ćwierćfinału. Przegrali mecz, w którym na pewno nie byli gorsi. I to akurat uwaga, a właściwie paradoks, natury ogólnej. Ale zagłębiając się w szczegóły, jest ich więcej.

Przyjechał do Warszawy na specjalne zaproszenie Ambasady Niemiec. Piłkarz-legenda. Wspaniały na boisku, niebanalny poza nim. Nawet oficjalna strona Bayernu przedstawiając sylwetkę zawodniczą w swoim hall of fame, pisze o nim bez ogródek: ekscentryk, rewolucjonista, bezkompromisowy buntownik, piłkarz dzielący opinię publiczną.

Wczoraj, 3 lipca, minęło pół wieku od słynnego „Meczu na wodzie” we Frankfurcie. Meczu, który zamknął Polakom drogę do wielkiego finału MŚ. Grzegorz Lato żałuje, że tego spotkania nie dało się przełożyć. Paul Breitner nie ma wątpliwości, że Polska była najlepszą drużyną podczas Weltmeisterschaft ’74. 

To pewnie ryzykowna teza, ale gdyby oceniać wrażenie z konkretnego meczu, to po jednym tylko występie przeciw Szwajcarii, uznalibyśmy Włochów, niedawnych mistrzów Europy, za najsłabszy zespół w całym turnieju.

Jak nie Totonero, to Calciopoli. Jak nie zawieszenie, to kontuzja. Dla Włochów nie ma przeszkód, jednoczą się w trudnych momentach. Sięgają wówczas po medale i puchary. No i zawsze pokazują światu nieoczywistego bohatera. W tym roku jest nim Riccardo Calafiori, który ma szanse pójść w ślady Paolo Maldiniego.