Skoro Borussia Dortmund mogła mimo znacznie mniejszego budżetu niż Bayern Monachium wygrywać tytuły mistrzowskie w Niemczech, skoro dotarła do finału Ligi Mistrzów, to czemu nie miałoby się to udać Atletico Madryt? W taki sposób myślą nie tylko kibice tego zespołu ale i hiszpańscy eksperci. Początek sezonu przekonuje, że to nie są tylko mrzonki.
Wprawdzie Superpuchar Hiszpanii został przegrany w dwumeczu z Barceloną, ale minimalnie, Los Colchoneros nie byli gorsi od potentata, grali z nim jak równy z równym. O triumfie Katalończyków zadecydował bramkarz Victor Valdes. W lidze Los Colchoneros wystartowali od czterech pewnych zwycięstw, w dodatku strzelili najwięcej goli na tym etapie sezonu od prawie sześćdziesięciu lat, od sezonu 1955-56. To wszystko przekonuje, że zespół, który posądzano o to, iż w poprzednim sezonie osiągnął szczyt możliwości, uczynił krok do przodu i zaczął grać bardziej efektownie.
Bez Falcao lepiej
To niespodzianka. W rozgrywkach 2012-13 Atletico przede wszystkim stawiało na defensywę. Strzeliło bowiem o pięćdziesiąt goli mniej od Barcelony i o 38 mniej od Realu, za to straciło mniej od obu tych zespołów. Najważniejszy letni ruch transferowy, czyli sprzedaż Radamela Falcao, sugerował, że Diego Simeone będzie forsował jeszcze bardziej defensywny styl gry.
Ale stało się inaczej. Gra ofensywna Atletico bez snajpera z Kolumbii jest mniej przewidywalna; o ile wtedy wyłączenie go z działań, nakrycie kapeluszem, gwarantowało w zasadzie sukces, o tyle teraz nie ma prostej recepty na zatrzymanie Los Colchoneros. W czterech pierwszych kolejkach sezonu gole strzelało aż siedmiu piłkarzy: Diego Costa (4), Villa (2), Raul Garcia (2), Tiago (2), Koke (2), Cebolla Rodriguez (1) i Arda Turan (1). Zagrożenie zatem nadchodzi z każdej strony, bo asystują także boczni obrońcy: Filipe Luis i Juanfran.
(…)
Cały artykuł w najnowszym wydaniu tygodnika Piłka Nożna! Już w kioskach!
Możliwość komentowania została wyłączona.
Najnowsze wydanie tygodnika PN
Nr 50/2024
