Michał Probierz ciągle i wciąż stosuje tryb, który określam jako casting. I nie piszę tego negatywnie czy pejoratywnie. To po prostu fakt. Tak jak reżyserzy wybierają aktorów do filmu, tak selekcjoner wybiera piłkarzy przez kilkanaście meczów kadencji.

W „Gazecie Wyborczej” z 16 sierpnia br. Rafał Stec i Radosław Leniarski dają sążnistą analizę przyczyn słabego wyniku naszej reprezentacji podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu. Nie zamierzam polemizować z zasadniczo słusznymi tezami znanych dziennikarzy, ale uważam, że do jednego zdania tekstu Steca i Leniarskiego trzeba się właśnie na łamach „Piłki Nożnej” koniecznie odnieść.

Niby dziesięć sztuk to nie jest mało, pod względem liczby zdobytych medali zajęliśmy w Paryżu przyzwoite 22. miejsce. Ale jeśli spojrzymy na dorobek znacznie mniejszych od nas pod względem liczby ludności Holandii (34, 15 złotych), Węgier (19, 6) czy Szwecji (11, 4), to bierze zazdrość.