Ostatni gwizdek sędziego w finale Hiszpania – Włochy na Stadionie Olimpijskim w Kijowie ogłosił oficjalny koniec mistrzostw Europy 2012. 1 lipca zamknęła się era najważniejszej imprezy sportowej w historii Polski i Ukrainy, która trwała od 18 kwietnia 2007 roku, gdy Komitet Wykonawczy UEFA ogłosił organizatorów Euro 2012.

Zaczął turniej na pozycji środkowego obrońcy i w pierwszych dwóch meczach znakomicie dowodził grą włoskiej defensywny. Od trzeciego spotkania, wraz z przejściem reprezentacji Italii na system 1-4-4-2, powierzona mu została pozycja lewego pomocnika. Na niej również spisuje się wybornie. Turniej w Polsce i na Ukrainie potwierdza zatem, jak wytrawnym piłkarzem jest zawodnik Romy.

To były znakomite mistrzostwa. Tym razem aż cztery z siedmiu wielkich reprezentacji europejskiego futbolu przyjechały tak świetnie przygotowane, że nie było mowy o żadnej sensacji, o tym, by ktokolwiek z maluczkich czy średnich zdobył medal. Hiszpania, Włochy, Niemcy i Portugalia grały futbol na znakomitym poziomie, niemal perfekcyjny. Obaliło to mit, że tylko w klubie, pracując z zawodnikami na co dzień, trenerzy mogą przygotować zespół tak, by nie było się o co do jego gry przyczepić.

Od wielu już lat futbolowa taktyka rozwija się nie drogą rewolucji, lecz powolnej ewolucji. Czasami tak powolnej, że zrazu nie można dostrzec postępu, dopiero po jakimś czasie, po wykonaniu kilku kroków, staje się zauważalny. Jakie trendy pojawiły się bądź umocniły podczas Euro 2012? Przyjrzyjmy się temu, jak trenerzy finalistów konstruowali linie pomocy zespołów, bo w środkowej strefie boiska działy się dla miłośników taktyki rzeczy najciekawsze.

Występ reprezentacji Ukrainy w finałach mistrzostw Europy 2012 będzie miał dla mnie twarz Andrija Szewczenki, jednego z najwybitniejszych zawodników przełomu wieków. Po Euro zakończył karierę w kadrze narodowej.