Do rozpoczęcia finałów mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie zostały już tylko godziny. Wielkie odliczanie trwa, a dla drużyny Franciszka Smudy trwa wyścig z czasem i… nerwami. Selekcjoner musi przywrócić piłkarzom świeżość, zawodnicy powinni nauczyć się radzenia sobie z presją, ponieważ można zakładać, że od korzystnego wyniku w meczu otwarcia z Grecją zależą dalsze losy reprezentacji Polski w Euro 2012.

Dla niektórych obecność Tomasza Frankowskiego w kadrze jest zbędna, bo przecież nie w każdej reprezentacji pracuje trener, który zajmuje się wyłącznie napastnikami. Ale w trakcie zgrupowania reprezentacji Polski w Lienzu dało się zauważyć, że rola Franka nie ogranicza się tylko do zajmowania się atakującymi. Frankowski w trakcie zajęć podpowiadał często wszystkim piłkarzom, a także prowadził treningi techniczne w równym stopniu co asystent selekcjonera Jacek Zieliński.

Grecką gospodarkę toczy kryzys finansowy, a piłkarską reprezentację strzelecki. Za kadencji Portugalczyka Fernando Santosa mistrzowie Europy z 2004 roku nie strzelili jeszcze trzech lub więcej bramek w jednym meczu, zdobyli najmniej goli ze zwycięzców grup eliminacyjnych Euro 2012, a najskuteczniejszą formacją była defensywa.

Po dziewięciu latach występów w greckiej lidze Mirosław Sznaucner prawdopodobnie wraca do Polski. Grecką piłkę zna doskonale i nie ma wątpliwości, że w meczu otwarcia pokonamy podopiecznych Fernando Santosa.

W każdej drużynie piłkarskiej jest zawodnik, od którego w największym stopniu zależy gra zespołu, człowiek nadający jej ton, wyznaczający styl. Znane powiedzenie: pokaż mi swoją drugą linię, a powiem ci, jaki masz zespół, można w zasadzie przerobić następująco: pokaż mi swojego playmakera, a powiem ci, jak będzie grała twoja drużyna. Co, patrząc na rzecz z tego punktu widzenia, pokażą nam uczestnicy finałów Euro 2012?

– Jeśli dla dobra piłki reprezentacja miałaby nie pojechać na mistrzostwa Europy, nie byłby to problem – powiedział Cesare Prandelli w dniu przegranego z kretesem towarzyskiego meczu z Rosją. Jednak nie wynik był najważniejszy, a doniesienia z wojny wypowiedzianej przez prokuraturę Gianluigiemu Buffonowi i innym włoskim piłkarzom.