W kioskach, salonach prasowych, a także za pośrednictwem naszej aplikacji na Androida i IOS czeka już na Was nowy numer tygodnika „Piłka Nożna”. Poniżej prezentujemy fragmenty tekstów i wywiadów, które możecie znaleźć w środku. To jednak nie wszystko, gdyż nr 30 jest po brzegi wypchany dobrą treścią. Sprawdźcie koniecznie!
90 MINUT Z JORGE FELIXEM. BĘDĘ O TYM WNUKOM OPOWIADAŁ
Jakie to uczucie zostać Piłkarzem Sezonu?
Jestem bardzo szczęśliwy, że zostałem wybrany najlepszym zawodnikiem polskiej ligi, ale większą radość dostarczyło mi spotkanie z rodziną i przyjaciółmi, których nie widziałem od siedmiu miesięcy – mówi Felix.
Oczywiście. W ciągu dwóch lat zdobyłem dwa medale, zostałem mistrzem Polski, dostałem dwie nagrody indywidualne. Nigdy nie myślałem, że mogę dostać tyle wyróżnień w tak krótkim czasie. Z pewnością o tym okresie będę opowiadał wnukom.
Wiele osób mówiło przed sezonem, że zaliczymy duży zjazd w stosunku do 2019 roku. Widzieliśmy te komentarze, ale drugi rok z rzędu pokazaliśmy, że jesteśmy czołową polską drużyną. Przez wiele miesięcy to my byliśmy za plecami Legii i tak naprawdę w Piaście upatrywano zespół, który może jej zagrozić.
Oczywiście, że tak, tabela nie kłamie. Do końca byliśmy w grze o czołowe lokaty, ostatecznie zajęliśmy trzecie miejsce i jestem z tego zadowolony. Uważam, że w tym sezonie mieliśmy nieco słabszy zespół niż rok temu, kilku kluczowych zawodników odeszło i nie było łatwo to wszystko poukładać na nowo.
Bolały mnie plecy, grałem na blokadzie w dwóch meczach, ale dwie kolejki przed końcem musiałem po prostu odpuścić. Widziałem, że niektórzy nie wierzyli do końca w moją kontuzję, byłem rozczarowany takimi opiniami, ale taka była prawda.
PODSUMOWANIE SEZONU 2019-20 W LA LIGA. ZJEDNOCZENI I NIEZBORNI
Segunda Division była o krok, by też szczęśliwie skończyć rozgrywki, jednak los chciał inaczej. Akurat przed spotkaniem ostatniej kolejki Deportivo – Fuenlabrada w tej drugiej ekipie wykryto kilkanaście przypadków zakażeń, mecz się nie odbył, nie udało się wyłonić uczestników baraży o ekstraklasę, do których aspirowała Fuenlabrada, a Deportivo nie chce pogodzić się ze spadkiem. Aż strach pomyśleć, co by się działo, gdyby coś podobnego przydarzyło się którejś z ekip Primera Division.
ATLETICO W LIDZE MISTRZÓW – TEJ I NASTĘPNEJ. PIENIĄDZE I PERŁY
(…)
Sami liderzy w pomocy
Druga linia układana jest tak, że na jednym ze skrzydeł gra harcownik, na drugim playmaker, zaś środek obsadza jeden gracz odpowiadający za defensywę i jeden konstruktor.
Czerwiec i lipiec potwierdza, że barometrem Atleti jest Koke. Mierna forma tego zawodnika przekłada się na monotonię ataków zespołu, zaś gdy złapie inspirację, jak nazywają ten stan rzeczy Hiszpanie, od razu rywale mają znacznie większe kłopoty. I Koke ją złapał. Znów szuka na boisku niebanalnych rozwiązań, podaje do napastników, a nie do boku i do tyłu, jak czyni, gdy ma słabszy okres. Saul robi swoje, daje zespołowi bezpieczeństwo i stabilność w środku pola, choć oczywiście bywały okresy, gdy miał więcej goli i asyst. Jednak teraz, widząc werwę Koke, bierze na siebie więcej czarnej roboty, by błyszczeć mógł kolega.
– Świetnie czyta grę, daje zespołowi siłę fizyczną, kapitalnie pracuje przy stałych fragmentach – tak Cholo opisuje obecną rolę w zespole jednego ze swych ulubieńców. Tyłów strzeże Thomas. W złym czasie dla Atleti to ten człowiek-maszyna kierował grą linii środkowej, dziś nie musi tego czynić, koncentruje się na swojej pracy. Jako zmiennik znakomicie sprawdza się Hector Herrera, mistrz filtrujących, prostopadłych podań.
Wielką sensacją lata jest jeden z owych harcowników: Yannick Carrasco. W lutym i marcu, po powrocie do klubu swojego życia z Chin, był apatyczny. Simeone i Ortega osiągnęli podczas zamknięcia wielki sukces odblokowując Belga, przywracając mu dawny blask. Znów kiwa rywali bezczelnymi zwodami, potrafi zarówno pociągnąć akcję do przodu, jak i utrzymać się przy piłce. Wraz z końcem sezonu dobiega końca jego wypożyczenie, klub oczywiście planuje wykupienie swej byłej i ponownej gwiazdy. Świetne zmiany na skrzydle dają mu Vitolo oraz czasami zsyłani bliżej linii bocznej Llorente i Joao Felix.
Gwiazdy w obronie
Kilka tygodni temu pisaliśmy tu o znakomitej współpracy Jose Gimeneza i Stefana Savicia na środku obrony. Rzeczywiście, obaj są obecnie w życiowej formie. Jednak wrócił też do zdrowia po pierwszej kontuzji w karierze Felipe, a i Mario Hermoso zapomniał o niedawnej niesolidności.
Na prawej obronie nie zawodzą ani Trippier, ani Santiago Arias, którzy w tej chwili mają równorzędny status. Na lewej zaś kolejne szczeble wtajemniczenia błyskawicznie pokonuje Renan Lodi. Zaczyna sprawdzać się prognoza Filipe Luisa, który powiedział swego czasu: – Lodi to mój następca, a nawet więcej. Zostanie najlepszym lewym obrońcą w historii klubu.
(…)
***
KORESPONDENCJA Z LITWY. ŚLADAMI ŚMIGŁEGO
Przed II wojną światową zainteresowanie polską ligą było w tym mieście większe niż współczesna ekscytacja przyjazdem tam Cristiano Ronaldo. Dzisiaj po gromadzącym niegdyś tłumy stadionie Śmigłego nie pozostał już ślad, a i o samym klubie mało kto w Wilnie pamięta.
Na stadion im. marszałka Piłsudskiego w Wilnie ciągnęły rzesze ludzi. Była wiosenna niedziela, 24 kwietnia 1938 roku. Dwa tygodnie wcześniej tamtejszy Śmigły po latach starań zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Nie wypadł źle. Wprawdzie Żubry uległy 2:5 Ruchowi w Hajdukach Wielkich, ale w końcu Niebiescy to był w kraju najbardziej utytułowany zespół ostatnich lat. Poprzednie rozgrywki zakończyli na najniższym stopniu podium, a wcześniej cztery razy z rzędu sięgali po mistrzostwo. Tymczasem mimo wielogodzinnej podróży pociągiem po piłkarzach Śmigłego nie było widać na boisku ani zmęczenia, ani debiutanckiej tremy. Już w trzeciej minucie Longin Pawłowski zwieńczył solowy rajd historycznym, premierowym golem w lidze. Uchodzący za faworytów gospodarze szybko oddali z nawiązką, zadając dwa skuteczne ciosy, jednak Henryk Biok nie był im dłużny i przed przerwą doprowadził do remisu. W drugiej połowie uwidoczniła się dominacja Ruchu, ale występ Śmigłego i tak rozbudził nadzieje, że w centralnej lidze nie będzie tylko dostarczycielem punktów.
Oficjalnie na trybunach było tylko 1500 miejsc, ale gdy nad Wilię przyjechali inni czterokrotni mistrzowie Polski, lwowska Pogoń, na stadion Śmigłego przyszło jakieś 8 tysięcy ludzi! „Doszła nawet potrzeba dostawienia ławek, które żołnierze przynieśli z pobliskich koszar, opróżniając je zapewne niemal do czysta” donosił „Kurjer Wileński”. Dość powiedzieć, że gdy 81 lat później do Wilna walczyć z Litwą w eliminacjach Euro 2020 przyjedzie Portugalia z Cristiano Ronaldo, jego cztery gole oglądać będzie ledwie nieco ponad pięć tysięcy widzów…
NARADY SZTABOWE
W Domu Polskim w Wilnie siedzimy z Walentym Wojniłło, szefem portalu Wilnoteka, pasjonatem historii swojego miasta. Z uporem godnym lepszej sprawy usiłujemy nałożyć mapę Wilna z 1937 roku na tę współczesną. Rzecz pozornie nietrudna w praktyce prosta nie jest. Kalwaryjska biegnie wprawdzie wciąż tak jak biegła przed ponad osiemdziesięciu laty, ale okolice odchodzącej od niej Werkowskiej, która przede wszystkim nas interesuje, po wojnie zmieniły się nie do poznania. Szczególnie zostały przebudowane już w XXI wieku, gdy w miejscu stadionu wytyczono nową ulicę i stanęły bloki mieszkalne. Dlatego precyzyjne wskazanie miejsca, na którym w 1938 roku swoje ekstraklasowe boje toczył Śmigły sprawia tak wiele trudności.
– To musiało być mniej więcej tu – mówi Wojniłło. – Albo nie, jednak chyba odrobinę wyżej, bardziej tu – poprawia się po chwili, ale w jego głosie wciąż pobrzmiewa niepewność mimo że pamięta jeszcze resztki wojskowego boiska, dostępne dla mieszkańców, gdy w latach 90-tych zburzono mur otaczający dawną jednostkę wojskową.
– Przed wojną cały ten rejon to był jeden z największych obszarów militarnych na terenie Rzeczpospolitej – kontynuuje. – 1 Pułk Piechoty Legionów stacjonował w koszarach I Brygady. To była szczególna jednostka, w prostej linii kontynuująca tradycje I Brygady Piłsudskiego. Zamieszkiwali w budynkach jeszcze z czasów carskich, część ostała się do dzisiaj. Futbol był popularną dyscypliną wśród żołnierzy toteż zbudowano boisko. Można rzec w polu, przy koszarach. Po wojnie w koszarach, które wraz z boiskiem otoczono murem, zamieszkali żołnierze sowieccy. Mieli nawet klub Saliut, który uczestniczył w rozgrywkach ligi lokalnej. Po rozpadzie ZSRR wojska się wyniosły, teren oddano miastu i zabudowano „po cywilnemu”. Boisko też.
(…)
WSZYSTKIE TEKSTY I WYWIADY MOŻNA ZNALEŹĆ W NOWYM NUMERZE (30/2020)
TYGODNIKA „PIŁKA NOŻNA”
Co jeszcze można znaleźć w nowej „Piłce Nożnej”?
4. TEMAT TYGODNIA: FINAŁ TOTOLOTEK PUCHARU POLSKI
7. PRETEKSTY RYSZARDA NIEMCA
8. 90 MINUT Z JORGE FELIXEM
10. ROZCZAROWANIA I OCZAROWANIA SEZONU W PKO BANK POLSKI EKSTRAKLASIE
12. WYCIECZKA PO WILNIE ŚLADAMI ŚMIGŁEGO
15. ROMAN KOŁTOŃ W „PN”
16. PODSUMOWANIE SEZONU W WYKONANIU EKSTRAKLASOWYCH KLUBÓW
22. LEROY SANE – BRAKUJĄCY ELEMENT BAYERNU
24. WYSPIARSKIE KLIMATY MICHAŁA ZACHODNEGO
26. TWO ANGRY MEN, CZYLI FILIP KAPICA I MATEUSZ ŚWIĘCICKI
28. TURECKIE KLUBY W NIEMCZECH
30. 90 LAT MINĘŁO OD PIERWSZEGO FINAŁU MUNDIALU
32. ATLETICO MADRYT A LIGA MISTRZÓW: TERAZ ALBO NIGDY?
34. KLUBY LA LIGA POD LUPĄ
38. KRYSZTAŁOWA PIŁKA, CZYLI SKOMPLIKOWANA HISTORIA ALPEJSKIEGO FUTBOLU
42. I LIGA, II LIGA, HUTNIK KRAKÓW, SOKÓŁ OSTRÓDA…
45. 20-LECIE POLSATU SPORT
48. WP W „PN” – ROZMOWA Z ALEKSANDAREM VUKOVICIEM
51. NA ZDROWY ROZUM LESZKA ORŁOWSKIEGO
52. DRUŻYNA NA ŻYCZENIE: AC MILAN 1993-94
PiłkaNożna.pl
Możliwość komentowania została wyłączona.
Najnowsze wydanie tygodnika PN
Nr 50/2024
