Klub 100 zamknięty do odwołania

Ostatnim, który wprosił się do ekskluzywnego towarzystwa ligowych snajperów był Marcin Robak. 30 kwietnia 2018 roku doświadczony napastnik wykorzystał rzut karny w meczu Śląska z Lechią Gdańsk, zdobywając swoją setną bramkę w najwyższej klasie rozgrywkowej (później dołożył ich jeszcze 20). Tamto wydarzenie nie odbiło się szczególnie dużym echem poza Wrocławiem. A chyba powinno zostać bardziej docenione, bo na kolejną taką sytuację przyjdzie czekać dłużej, niż się wydaje.

Przekroczenie granicy 100 goli w Ekstraklasie to wydarzenie sporej rangi, nie tylko dla samego zainteresowanego czy miłośników statystyk. To przejście do historii, w pewnym sensie sposób na nieśmiertelność, wykupienie abonamentu na miejsce w przedsezonowych wydawnictwach piłkarskich. W XXI wieku dokonali tego tylko – w kolejności chronologicznej – Mariusz Śrutwa (2003 rok), Maciej Żurawski (2004), Tomasz Frankowski (2004), Piotr Reiss (2007), Paweł Brożek (2014), Marek Saganowski (2014) i wspomniany Robak. Zaledwie siedmiu ludzi w ciągu niemal dwóch dekad.

Pytanie: kto następny? Pretendentów do tego, żeby dobić do magicznej bariery, po prostu nie ma. To znaczy jacyś są, lecz żadna z kandydatur nie daje logicznych przesłanek, aby sądzić, że w najbliższym czasie klub 100 ulegnie powiększeniu.

Wśród piłkarzy aktualnie występujących w PKO Ekstraklasie najlepszym snajperem jest Brożek. 36-letniego napastnika Wisły Kraków naturalnie nie bierzemy pod uwagę – on swoje już zrobił, setkę przekroczył i to o ponad 40 trafień. Drugi na liście, a zarazem pierwszy wśród kandydatów do snajperskiej elity, jest Flavio Paixao. Portugalczyk imponuje regularnością: w każdym pełnym sezonie w Ekstraklasie (do Polski trafił w marcu 2014 roku) zdobywał dwucyfrową liczbę bramek. Tyle że nawet jeśli zawodnik Lechii utrzymałby średnią, na strzelenie brakujących 34 goli potrzebowałby pewnie trzech sezonów. A czas nie gra z nim do jednej bramki: Flavio ma już 35 lat, natomiast jego kontrakt w Gdańsku obowiązuje tylko do czerwca przyszłego roku. Paixao wyrównał osiągnięcie Miroslava Radovicia (66 goli) i został, na razie do spółki z Serbem, najskuteczniejszym obcokrajowcem w dziejach polskiej ligi. Może nawet zakręci się gdzieś w okolicy 80 trafień, jednak bram klubu setników najprawdopodobniej nie sforsuje.

Podobnie wygląda sytuacja Rafała Boguskiego, który ma na karku już 35 wiosen, jego umowa z Wisłą wygasa po sezonie, a do setki goli jeszcze sporo mu brakuje. Boguski już jest legendą Białej Gwiazdy, ale Brożka w liczbie bramek nie zdoła dogonić. W kim zatem pokładać resztki nadziei, skoro obecni liderzy prędzej niż później zejdą ze sceny? Następny na liście jest Grzegorz Kuświk – 32 lata i 57 goli na koncie mogłoby brzmieć obiecująco, jednak przy tym nazwisku jest kilka poważnych „ale”. Ostatni dobry sezon Kuświka to 2016-17, kiedy zdobył 8 bramek dla Lechii. Poza tym w Wiśle Płock aktualnie nie jest nawet zawodnikiem podstawowego składu. 

Wiek mocniej przemawia za Maciejem Jankowskim. 29-latek w czterech klubach uzbierał przeszło 250 występów i ponad 50 goli na poziomie Ekstraklasy. Z drugiej strony tylko raz – w ubiegłym sezonie – zdołał dobić do bramkowej dwucyfrówki (10). Gdyby Jankowski do końca kariery grał w Polsce i utrzymał skuteczność z poprzednich rozgrywek, a może jeszcze lekko podkręcił licznik, mogłoby się udać.

Samo znalezienie się w tym gronie jest dużym osiągnięciem dla środkowego pomocnika. Filip Starzyński w pełnym sezonie w Ekstraklasie zdobywa średnio 8 bramek (w najsłabszym 3, w najlepszym aż 13). Rachunek jest prosty: na dojście do setki potrzebowałby sześciu sezonów. Brzmi to jak plan zuchwały, jednak z uwagi na fakt, że piłkarz Zagłębia Lubin ma 28 lat, nie nierealny. Gdyby Starzyńskiemu udało się dobrnąć do 100 ligowych goli, zapewne przy okazji licznik jego asyst zatrzymałby się gdzieś w okolicach 120.

Skoro od dwóch sezonów korona króla strzelców spoczywa na hiszpańskich głowach, w reprezentantach tej nacji powinno się upatrywać pretendentów do zasilenia klubu wybitnych snajperów. Byłoby to jednak naiwne myślenie. Igor Angulo potrzebował ledwie dwóch sezonów, aby znaleźć się niemal w połowie drogi do setki. Wychodzi więc na to, że w okolicach maja 2021 roku Bask mógłby celebrować przekroczenie magicznej bariery. Aby tak się stało, musiałby jednak zostać w Górniku na jeszcze jeden sezon (jego obecna umowa wygasa w czerwcu) i to akurat jest warunek łatwiejszy do spełnienia. Trudniejsza sztuka polega na tym, żeby w wieku 36-37 lat nadal zdobywać bramki niemal co kolejkę. Choć w Zabrzu zapewniają, że niejeden młody zawodnik chciałby prezentować formę zbliżoną do Angulo, to mimo wszystko w taką długowieczność napastnika trudno uwierzyć.

Generalnie większość klubów ma w szeregach człowieka, który zdobył w polskiej lidze przynajmniej 30 bramek (na przykład w Śląsku Wrocław po odejściu Robaka liderem jest obrońca Robert Pich, który ma w dorobku aż 37 trafień). Kilka zespołów cierpi jednak na deficyt zawodników z pokaźnym strzeleckim doświadczeniem. W Cracovii do miana najlepszego ligowego snajpera wystarcza 12 goli Filipa Piszczka, zaś w Piaście Gliwice numerem jeden jest Gerard Badia, autor 21 trafień.

Klub 100 zyskał na ekskluzywności wraz ze zmianą realiów w polskiej piłce. Nie ma dziś w lidze graczy pokroju Frankowskiego czy Żurawskiego, bo żadnego klubu Ekstraklasy nie ustać na zatrzymanie skutecznego napastnika dłużej niż przez dwa lub trzy sezony. Jeśli w ciągu najbliższych pięciu lat ktokolwiek osiągnie granicę 100 goli, niechybnie będzie to obcokrajowiec, któremu nie wyszło gdzieś indziej, ale dość utalentowany, żeby stać się gwiazdą Ekstraklasy. I taki, któremu w Polsce spodoba się na tyle, by zostać tu trochę dłużej.