Skoro jest tak źle, to dlaczego jest tak dobrze? Na Raków sypie się sporo niepochlebnych opinii, mimo że punktuje na miarę oczekiwań – przed rundą wiosenną ma fotel lidera na wyciągnięcie ręki. Bez wątpienia drużyna prowadzona przez Marka Papszuna nie gra najpiękniejszej piłki w Ekstraklasie. Ale można też odnieść wrażenie, że częstochowianom dostaje się po uszach zbyt mocno.

Osiem wygranych z rzędu we wszystkich rozgrywkach i ze wszystkimi możliwymi rywalami – od szóstoligowego Vic do Paris SG – nie może być przypadkiem. Atletico znów lata wysoko i bardzo wysoko też mierzy. A przecież pod koniec października głosy domagające się zwolnienia Cholo Simeone były chyba głośniejsze niż kiedykolwiek od 2010 roku.

– Nie można chwalić kogoś po 1500 metrach, kiedy bieg ma 3000 metrów – zwykł mawiać Zbigniew Boniek, były prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, a obecnie wiceprezydent UEFA. No i właśnie te „1500 metrów” przekroczyły ekstraklasowe kluby, bowiem rozgrywki ligowe dotarły do półmetka.

Zdobywca najbardziej zaskakującego hat-tricka w tym sezonie Ekstraklasy to człowiek wielu talentów. Trenował gimnastykę oraz stawiał pierwsze kroki jako aktor. Ostatecznie zamiast hali czy sceny wybrał boisko. I tak stał się pionierem, jeśli chodzi o islandzkich zawodników w barwach Cracovii.

Przed półfinałami Copa Libertadores kibice spoza Brazylii byli pełni wiary, że po raz pierwszy od 2018 roku w finale nie znajdzie się przedstawiciel Kraju Kawy. Tymczasem Atletico Mineiro pewnie poradziło sobie z CA River Plate, zaś Botafogo FR wyeliminowało CA Penarol.

Legia Warszawa po szesnastu kolejkach PKO Bank Polski Ekstraklasy traci dziewięć punktów do liderującego Lecha Poznań. O co jeszcze walczy drużyna Goncalo Feio w tym sezonie na ligowym podwórku?

Chcieliby, ale boją się. Jednak wiedzą, że raczej muszą. Szefowie Realu wciąż myślą i myślą nad zagadnieniem, czy wobec plagi kontuzji w linii defensywy należy zimą zatrudnić nowego zawodnika albo i dwóch, czy spróbować sprawdzoną metodą dobrnąć do końca sezonu. A potem się zobaczy.

Poznański rozdział kariery 24-latka opisuje kilka kluczowych haseł: nadzieja, komplikacje, rozczarowanie, wreszcie metamorfoza. I to spektakularna. Portugalczyk okazuje się piłkarzem, na którego warto było poczekać – nawet dwa sezony. To jedna z tych postaci w składzie Lecha, dla których przychodzi się na stadion.

Tottenham czyni wyraźne postępy w grze i odnosi prestiżowe zwycięstwa, ale jego sezon definiuje brak ciągłości w osiąganiu korzystnych rezultatów. Wygrane przeplata przegranymi. Zachwyty – rozczarowaniami.

The Citizens w ostatnim czasie prezentują się zdecydowanie poniżej oczekiwań. Niewykluczone, że w najbliższym meczach ulegnie to zmianie, bowiem do gry będą mogli wrócić ich kluczowi gracze.