Chciałbym znowu zostać mistrzem Polski

(fot. Piotr Kucza/400mm.pl)

W Hiszpanii od małego trenujemy tylko z piłką – mówi Felix. – Jesteśmy też uczeni cieszenia się tym, że gramy w futbol. To potem widać na boisku już zawsze. Ta radość i technika zostają z nami na cały czas zawodowych karier.

Może i jest, bo inni także świetnie grają w piłkę. Ważne jest jeszcze to, że wszyscy Hiszpanie, którzy przyjeżdżają do Polski, grają na maksa w tej lidze. To w tym rzecz, a nie w narodowości.

Nie. Skoro zdobyłem takie wyróżnienie, to znaczy, że wielu ludzi uważa mnie za najlepszego, a ja coś musiałem w tym kierunku zrobić. Jednak zdaję sobie sprawę, że otrzymałem ten tytuł przede wszystkim dlatego, że jako zespół zostaliśmy wiosną mistrzami Polski.

Tak, znam wszystkich, ale mam kłopot z odpowiedzią na to pytanie. Bardzo mi się podoba sposób gry Pedro Tiby z Lecha Poznań i tak samo Andre Martinsa z Legii Warszawa. Oni znakomicie posługują się piłką. Jednak nie zapominajmy o Polakach. Najlepszym bramkarzem roku był Radosław Majecki z Legii Warszawa, który właśnie poszedł do Monaco. A najlepszym obrońcą Ekstraklasy jest bez wątpienia Czeru (Jakub Czerwiński – przyp. red.), którego na szczęście mam w swojej ekipie.

My, hiszpańscy zawodnicy, którzy tu przyjeżdżamy, mamy mnóstwo ambicji pokazania, że jesteśmy dobrymi piłkarzami. A gdy już się tu znajdziemy, słyszymy od Polaków, że jesteśmy dobrzy, że świetnie gramy. Tak więc wpływamy pozytywnie na odbiór Hiszpanii w Polsce.

Są znakomitymi piłkarzami i strzelcami, obaj zdobyli ponad dwadzieścia bramek w poprzednim roku, a ponadto są fajnymi osobami, gdyż utrzymuję z nimi kontakt i obu życzę jak najlepiej.

Częste! Dziś rozmawiałem z Imazem, przedwczoraj z Angulo. Utrzymuję stałe relacje także z innymi Hiszpanami grającymi w Polsce: z Jesusem Jimenezem z Górnika, z Israelem Puerto ze Śląska.

Pewnie, świetnie byśmy się zrozumieli i na pewno strzelilibyśmy dużo goli.

Nie wiem, byłoby ciężko. By zdobyć tytuł, potrzeba rozmaitych walorów, także siły fizycznej, a nie tylko jakości. Jedenastka składająca się z Hiszpanów byłaby zbyt wątła.

Na pewno nie gralibyśmy w Primera Division. Zresztą, w Hiszpanii też drużyny potrzebują zawodników silnych, nie tylko tych do grania w piłkę.

To wielkie wyróżnienie. W Hiszpanii nigdy nie byłem nawet nominowany do żadnej nagrody, a tutaj od razu zostałem w taki sposób doceniony. To niewiarygodne, zdjęcia z waszej Gali wyślę jak najszybciej mamie, a kiedyś będę pokazywał wnukom.

Na pewno mi to pomogło. Gdy odszedł Valencia, trener zaczął wystawiać mnie bliżej napastnika, a nie na skrzydle. Na tej pozycji, zwanej w Hiszpanii mediapunta, grałem lepiej niż na poprzedniej, mogłem strzelić więcej goli, pokazać całą swą piłkarską wartość.

(fot. Łukasz Skwiot)

Istotnie, w Hiszpanii byłem ceniony nie za bramkostrzelność, lecz raczej za granie w piłkę, rozprowadzanie akcji. Jednak w pewnym momencie w Piaście zaczęto ode mnie wymagać zdobywania bramek. Gram blisko pola karnego rywali, jestem już zawodnikiem doświadczonym, więc to naturalne, że w tym kierunku poszły oczekiwania wobec mojej osoby.

Chciałbym powtórzyć osiągnięcie z poprzedniego sezonu, czyli jeszcze raz zostać mistrzem Polski. To byłoby wspaniałe i dla mnie, i dla zespołu. No, ale mamy bardzo trudnych rywali. Przede wszystkim myślę tu o mającej mnóstwo jakości Legii i o Cracovii, przeciwko której gra się ciężko.

Zdecydowanie to pierwsze, bo ucieszyłaby się wtedy cała drużyna, a z tytułu króla strzelców przede wszystkim ja. Więc nie mam tutaj żadnych wątpliwości.

To będzie trudne, bo jest kilka drużyn grających naprawdę dobrze. Mamy swoje atuty, zobaczymy, ile da się zrobić.

To na pewno też, ale rzecz przede wszystkim w tym, że rywale lepiej nas rozpoznają, są lepiej przygotowani na konfrontację z nami. W tym sezonie każdy mecz jest dla nas o wiele trudniejszy, niż był w poprzednim, żadne zwycięstwo nie przychodzi nam łatwo.

Naszym celem jest awans do górnej ósemki.

W poprzednim roku wykonaliśmy jako zespół wspaniałą pracę, zwłaszcza w rundzie wiosennej. Na początku sporo kosztowało mnie przystosowanie się do jego wymagań, ale dziś oceniam, że dzięki niemu bardzo rozwinąłem się jako piłkarz.

Oczywiście Gerard Badia. Jesteśmy Hiszpanami, rozumiemy się najlepiej. Jestem bardzo zadowolony, że mam go za partnera.

Ja tak tylko myślę, nie wiem, może byłoby inaczej, lepiej… Na pewno polskiej lidze brakuje trochę jakości czysto piłkarskiej. To wszystko bierze się ze szkolenia. W Polsce jest dużo pracy fizycznej, mniej z piłką. Potem to się przekłada na obraz rozgrywek ligowych i stawia pewne ograniczenia, jeśli chodzi o poziom. Chodzi o to, że inaczej wygląda gra, gdy wszyscy zawodnicy będący na boisku są pewni swojej techniki, pozbawieni lęku, że coś pójdzie nie tak z przyjęciem piłki. A inaczej, gdy nie są.

Żadnej nie odrzucam. Ale… nie chcę na ten temat się wypowiadać.

Oczywiście. Mój agent rozmawia na temat przedłużenia umowy.

Tego się nie dowiem. Każda życiowa decyzja ma plusy i minusy. Nie wiem, co straciłem, natomiast wiem, co zyskałem, kontynuując naukę. Poznałem mnóstwo interesujących ludzi, których inaczej bym nie poznał. Rozwinąłem umysł. Zdobyłem zawód pozwalający mi czuć się niezależnym od futbolu. No i poznałem wasz piękny kraj. To chyba nie jest mało?